بررسی لیشمانیوز جلدی در صد بیمار مراجعه کننده به آزمایشگاه های تشخیص شهر مشهد

لیشمانیوز جلدی از بیماری های مهم انگلی در مناطق گرمسیر و نیم گرمسیر و گرم و مرطوب است و کانون های عمده ای از آن در نواحی مختلف کشور از جمله استان خراسان رضوی به صورت آندمیک وجود دارد . اولین قدم جهت کنترل بیماری، شناسایی عوامل خطر ساز بیماری است. هدف مطالعه ، بررسی جنبه مختلف اپیدمیولوزی لیشمانیوز جلدی در شهر مشهد انجام شده است. یک مطالعه مقطعی – توصیفی طی چهار فصل از ابتدا زمستان 1390 الی آخر پاییز 1391 از افراد معرفی شده جهت تشخیص لیشمانیوز جلدی به آزمایشگاه تشخیص انجام شد. ابتدا اطلاعات بیماران پس از مراجعه به آزمایشگاه های تشخیص درفرم تاریحچه ثبت شد . برای تایید بیماری، گسترش مستقیم از زخم آنها تهیه و پس از رنگ آمیزی با گیمسا، گسترش ها با میکروسکوپ نوری (عدسی 100 روغنی) بررسی شدند . اطلاعات جمع آوری شده صد بیمار تایید شده به لیشمانیوز جلدی طی این یک سال ، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.از مجموع 100 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی 58% زن و 42% مرد بودند. بالاترین میزان بیماری در گروه سنی 20-29 سال به میزان 34% و در گروه سنی 0-9 سال به میزان 24% مشاهده شد. بیشترین بیماران در فصل پاییز 40% و کمترین آن در فصل بهار به میزان 15% دیده شد. نیز 18% بیماران با حیوان در منزل یا محل کار تماس مستقیم داشتند. در مجموع تعداد 217 زخم در 100 بیمار شمارش گردید که بیشترین زخم ها در دست و صورت بوده و کمترین آن در ساق مشاهده گردید. بیشترین تعداد بیماران واجد 1 الی 2 زخم (6/51% زخم ها) در بدن و کمترین بیماران بیشتر از 6 زخم (5/6% زخم ها) در بدن داشتند که قطر بیشتر زخم ها (9/48% زخم ها) بین 1-5 میلی متر بود. در 6/92 %زخم های مشاهده شده از بروز تا زمان مراجعه به آزمایشگاه 6 ماه گذشته بود. در این مطالعه 76% بیماران واجد نوع زخم خشک و بقیه بیماران واجد زخم مرطوب بودند. نتایج این مطالعه نشان دهنده فراوانی نسبتا بالای بیماری لیشمانیوز جلدی در شهرستان مشهد می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده توجه بیشتر مسئولین بهداشتی شهرستان به امر کنترل و پیشگیری بیماری بسیار ضروری است.